"Home is where the hart is"

Terwijl ik dit schrijf zit ik helaas alweer, op mijn kamer, in het veelte koude kikkerlandje. Toch wil ik dit avontuur ook hier nog even officieel afsluiten. De laatste twee weken van mijn verblijf zijn namelijk super relaxed geweest. Ik heb weer onwijs veel kunnen zien van zowel de cultuur, geschiedenis en uiteraard de natuur.

Na een nachtje te hebben geslapen in het Pink Hostel te Accra ben ik doorgegaan naar KO-SA, wat een kleine drie uurtjes rijden is. KO-SA was een soort beachresort gerund door Nederlanders. Onze kamer was letterlijk maar vijftig meter verwijderd van het strand. De eerste week vakantie bestond dan ook uit heel veel chillen en vooral niks doen op het strand.
Ook was het voor het eerst in tijden dat ik niet wakker werd van de Haan, die met zijn biologische klok al helemaal van het padje afwas. Na het opstaan was het restaurant met ontbijt en koffie ook bijna naast mijn bed.

In de eerste week ben ik naar het Cape coast castle en het Kakumpark geweest. Deze eerste was best wel een heftige, zeker gezien de functie die het fort heeft gehad. In het fort kregen we een rondleiding van een gids. En al snel liepen de koude rillingen over mijn lichaam bij het horen en zien van de kerkers en de bijhorende verhalen. Het voelde dan ook best raar om daar als blanke te staan, zelfs als je bedenkt dat het niet alleen de blanke waren die van deze slavenhandel profiteerden.
Ondanks de verhalen kan ik er echter niet omheen dat het een prachtig fort is!

De volgende dag was het Eerste Kerstdag. Iets wat ik nog nooit zo rustig, warm en vreemd heb gehad. In de avond hadden we een diner, ook was er een voorstelling van een lokale dansgroep.
De dansgroep had voor deze avond alle dansen van de verschillende regio’s ingestudeerd en die lieten ze ons vervolgens beleven. Want ja, de muziek hier voel je!
Na de geslaagde avond van de Eerste Kerstdag ben ik samen met Jeanine en Nicole naar het Kakumpark geweest. Na een slordig anderhalf uur rijden waren we in een regenwoud aangekomen. Na een korte wandeling kwamen we bij een parcours van touwbruggen. De zeven bruggen hingen tussen de verschillende bomen op zo’n 17 tot 20 meter boven de grond.
Bij het lopen van het parcours was er dan ook een mooi uitzicht over de rest van het regenwoud.
Bij de terugrit werden we gedwongen te stoppen voor een enorme groep mensen. Er was een soort optocht van honderden mensen. Ze waren verkleed en hadden maskers op en waren over het algemeen geschminkt. Echter had dit niks te maken met het Kerst verhaal, het was meer een manier om geld te verdienen als straatartiest.

Voordat we dit mooie stukje kust weer verruilde voor de drukte in Accra ben ik met Hennie nog eens langs de kust gegaan. Onderweg kwamen we allerlei vissers tegen en ook de dorpjes waar ze leefde.
Natuurlijk werden wij “Malloten Nederlanders” aangesproken, want wie gaat er nu in de ochtend zover lopen?! Vol trots vertelde één van de vissers dat we in het vissersdorpje genaamd “Dutch” waren aangekomen. Na een vriendelijke lach en wat geknik zijn we na een oppervlakkig gesprek over “van Persie, Robben en de rest van voetbal” weer snel doorgelopen.

De volgende dag was het weer zover, De volgende stap uit onze reis in Ghana, we gingen weer naar Accra. Nadat het kozijn van het busje was doorgeroest en ik me twee keer ben dood geschrokken bij het verliezen van de raampjes, kwamen we weer aan bij het Pink hostel. Waar ik weer een goede nachtrust, op een kamer met een airco, heb kunnen maken.

In de volgende zijn we een wandeling gaan maken door Accra. Uiteindelijk is dit een rondje van 10 km geworden langs de moskeeën, marktjes en het parlement gebouw. Bij deze laatst was de vierbaansweg het enige wat De rijkdom en de armoede scheiden. Aan de ene kant was er mooi groen gras met een sprinkler systeem, de andere kant flats met grote families en stofvlakte. En alsof dat niet duidelijk genoeg was waren de villa wijken goed te zien op de reclamezuilen die aan de flats bevestigd waren. Na dat we werden aangesproken door een agent (we mochten geen foto’s maken)
Zijn we doorgegaan richting de OSU (de Oxfordstreet) hier waren de wat westerse winkels te vinden. Ook was er een supermarkt die weer relatief goed te vergelijken was met één uit Europa.

De volgende dag zochten we naar één of andere begraaf-/herdenkingsplaats, echter hadden we de verkeerde naam gekregen waardoor we helemaal verkeerd stonden. Maar goed met ruim een uur vertraging kwamen we aan op bestemming. Het was niet heel daverend bijzonder, maar ik kan wel zeggen dat ik er ben geweest, ditzelfde geldt voor James Town iets verderop.

In de avond zijn we naar Jeanine en Nicole gegaan die in het Ramada resort waren. Hier aangekomen bleek het er rustiger dan gehoopt. We besloten dan ook naar een Reggae party te gaan op het strand van Labadi Beach, echter dit liep iets anders.
Op één of andere manier kwamen we terecht bij een luxe oudjaarsparty van een duur resort. Tot onze verbazing werd ons de weg gewezen naar de bar en dansvloer. En het stond dan ook snel vast dat we het laatste half uur van het jaar op het resort zouden doorbrengen.
Na het feestje in Labadi resort gingen Hennie en ik weer naar Accra. Hier zijn we eerst nog eens over de OSU gegaan alvorens we terug naar de Pink Hostel gingen.

Op de tweede van januari gingen we alweer richting Nederland. Bij de overstap in Heathrow voelde we algauw de echte werkelijkheid. We stonden, al wachtend op de bus, dampwolkjes te blazen in de 2 à 3 graden. Maar goed na een busrit van Heathrow naar Gatwick konden we later die dag naar Amsterdam vliegen.
En pas toen we daadwerkelijke landen begon het bij mij door te dringen. Het avontuur was klaar!
Ik heb echt een onwijs gave stage gehad met de vele ervaringen. Ik heb de cultuur gezien zowel leuke als minder leuke gebeurtenissen. Ook was het een cultuur van meedoen en proeven, of dit nu lekker was of niet. Ik heb genoten van de natuur, evenals de berichten en reacties op mijn verhalen en ervaringen.
Ik ben dan ook weer dankbaar dat ik heel, gezond en zonder rare dingen thuis ben gekomen.
Een ervaring die niemand mij en ons meer afneemt. Eentje die we toch mooi kunnen afvinken, of niet dames?!