De grote grijze

De afgelopen week hebben we voor de verandering eens géén stage gehad maar een weekje cultuur en erfgoed kunnen zien in en rondom het Mole national park. Na een rit langs het vliegveld van Tamale, waren we in één keer met z’n vieren. Rebecca (een vriendin van Hennie) was namelijk ook in het mooie Ghana aangekomen.

Net als overal in Ghana wordt je als buitenlander gegarandeerd afgezet door de taxichauffeurs. Bij de ene gaat dit wat subtieler en minder achterbaks dan bij de ander, maar goed de taxi viel, als we kijken naar het gebruikelijke bedrag , weer wat duurder uit. Echter in Nederland zou dit nog spot goedkoop zijn.
Na een paar uur rijden door een prachtig uitgestrekt landschap kwamen we rond zeven uur aan in het Mole park. Nadat we ons bij de receptie gemeld hadden konden we gelijk ons avondeten bestellen. En vervolgens konden we dan de koffers naar de kamer brengen en nog even relaxen.
Bij het eten heb ik natuurlijk gekozen voor de patat met een lekkere hamburger. Puur omdat dit kon en ik er na een maand wel onwijs veel zin in had, en natuurlijk zat hierbij een lekker biertje!
Na het eten gingen we bijna gelijk opbed. Ik was helemaal gesloopt van de lange busreis en was dan ook binnen enkele minuten van de wereld.

De volgende dag heb ik mooi rustig aangedaan, lekker ontbijt gehad en genoten van het prachtig uitzicht die we hadden. Vanaf zowel het terras als uitkijkpunt bij het zwembad.
In de middag zijn we met ze vieren voor het eerst op safari geweest. Een safari die eerst niet heel indrukwekkend leek, omdat we veel over bospaadjes reden en we bijna geen dieren zagen. Nu is het ook wel zo dat alles nog vol in bloei staat doordat we nog in het regenseizoen zitten. En we mede daardoor lang niet zoveel dieren hebben kunnen spotten. Gelukkig wist de ranger (gids) dit ook en hij liet ons de beekjes zien met herten, antilopen, vogels en zwijnen, die iedereen wel kent van de Lion king, ook wel “Pumba” genoemd. Iets wat wel vet gaaf was, maar al niet meer heel bijzonder. De Pumba’s liepen namelijk los langs het huisje en het zwembad, evenals de bavianen die regelmatig een kijkje kwamen nemen.
Na een anderhalf uurtje te gereden hebben door het terrein, wat echt alleen door een AWD gereden kon worden, sloegen we de laatste weg in om zo weer terug te rijden naar de normale weg. Maar juist toen sprong de ranger een meter in de lucht met de tekst: “AN ELEPHANT”. Na deze kreet begon hij als een gek op de Landrover te springen en te slaan om de chauffeur een echte noodstop te laten maken. En wij?! Wij zagen nog niks… pas na een aantal lange seconden zagen we een grijs streepje boven de bomen uitkomen. En wij zo toeristisch als we zijn, gelijk foto’s maken.
En toen kwam het leukste! De ranger vroeg of we mee naar de olifant wilde lopen. Iets wat we ons geen tweede keer lieten zeggen.
Door het hoge gras, ik in mijn korte broek en de meiden op de slippers, door de blubber en weet ik het wat. Maar het was het zeker waard. Wat een onwijs mooi dier! En Natuurlijk zitten er bij dit blog ook weer foto’s zodat iedereen het kan zien, alhoewel een plaatje eigenlijk onwijs tekort doet! ;)
Na een achtervolging van ruim twintig minuten vluchtte de olifant uiteindelijk het bos weer in. Wij kregen nog de nodige leuke weetjes te horen en toen gingen we weer richting de Lodge.
Terug bij de auto stond de telefoon, van de ranger, roodgloeiend met vragen, van de collega’s, over de locatie en over de gevluchte richting.
We kregen te horen dat we de eerste in drie weken waren die een olifant hadden gezien. Iets wat aangaf dat we toch echt wel heel veel mazzel hebben gehad!

De volgende dag ben ik met Jeanine naar de ECO village geweest. Een dorp waar nog een echte tribe (stam) leeft volgens de tradities en gewoonte. Ze hebben hun eigen wetten en regels en hanteren deze ook. Het dorpjes bestonden uit de traditionele poep, klei en modder huisjes. met allemaal looppaatjes van huis naar huis.
En natuurlijk kon er in dit dorp de medicijnman niet ontbreken. We hebben de meest aparte en rare goedjes gezien. Deze worden gebruikt voor “de genezing” (ik denk even terug aan mijn stage). Na een leuke rondleiding in het steeds warmer wordende zonnetje zijn we gauw teruggereden met de motoren.
Bij de lodge aangekomen zijn we even wat wezen eten en daarna gaan zwemmen. Ik kon eindelijk weer eens een duik kunnen nemen in een zwembad! En wat was dat lekker in 34 graden!
Later die middag hebben we nogmaals een safari gedaan. Eentje met… jawel Nederlands pratende Belgen. Een blanke tegenkomen die ook nog Nederlands praat lijkt hier wel net zo zeldzaam als dat de olifant wereldwijd is.
De safari zelf kon eigenlijk alleen maar tegenvallen, we hadden immers al een olifant gezien! Maar toch niet, want nu de nieuwigheid eraf was ging ik ook meer zien. Ik keek nu veel meer naar de details. De eerste keer bleef het kijk gebied vaak binnen de 20 meter om de auto of enkel de horizon, maar nu… ik heb olifanten boodschap gespot tussen de bosjes. Wat dan weer leidt tot een speurtocht met de ranger door het bos en het hoge gras. Ditmaal met een lange broek!
Echter hebben we verder niks meer gezien, maar het idee was leuk.

De laatste dag zijn we wezen toeren met de motoren. Niet zelf natuurlijk want we hebben er geen. We hebben er alleen op, mee-, gereden. Wat trouwens onwijs gaaf is.
Met de motoren zijn we eerst naar Larabanga en Damongo geweest. In Larabanga hebben we bij een lokaal guesthouse ontbeten en daarna zijn we door gegaan naar de moskee die daar in het kleine plaatsje was.
Na het bezoek aan de moskee en een aantal lokale woningen zijn we door gegaan naar het volgende dorp. Hier hebben we even de markt bezocht , wat trouwens van korte duur was, omdat er een zeer onaangename geur hing.
De volgende stop was ene lokale school die door een foundation wordt onderhouden en door ontwikkeld tot een goed lopende basisschool. Bij aankomst kregen we alle Obroni liedjes weer naar ons hoofd geslingerd en werden we letterlijk bestormd door de vele kinderen. Het ging zo ruig dat verschillende motoren bijna omvielen en dat de “schoolwacht”moest in grijpen. Je kent de schoolwacht wel van de kinderseries op de Amerikaanse scholen, zo’n “Hall guard”. Echter in Ghana lopen deze met een stok en ze mogen hier ook daadwerkelijk mee slaan! Echt bizar… het leek af en toe wel een grote rel tussen de ME en een groep demonstranten. Er werden pittig wat tenen geraakt! En bepaalt niet zacht!
Na het bezoek aan de school gingen we weer richting het Mole park om nog even een kano tripje te doen. Iets wat grappig was om een keer te doen, maar daar is het dan ook meegezegd.
Bij terugkomst hebben we nog even zwemles gegeven aan een jongen van ruim in de twintig. Ik blijf het een gekke gedachte vinden dat een gemiddeld Nederlands kind van 5 à 6 jaar beter zwemt. Maargoed de angst voor het diepe is overwonnen!

Tevens was dit al weer de laatste avond van het geweldige weekje vakantie. Ik ben er deze avond dan ook heel vroeg ingegaan aangezien we de volgende dag om 03:30 alweer klaar moesten staan voor de bus richting Tamale. En aangezien ik niet slaap als is niet horizontaal lig, vond ik dit wel een strak plan als je ruim 9 uur in een bus moet zitten. Om het dan nog niet te hebben over het wachten op het station.
Al met al waren we ’s avonds om 8 uur weer bij ons appartementje. Wat we inmiddels ons huis zijn gaan noemen. En als dat geen goed teken is, dan weet ik het ook niet meer!